tiempo en españa en Bergondo

elheraldodebergondo.TV

.
Cargando ...

Escombrera a orilla de pista


Frente al número 22 de Dornas nos encontramos con esta improvisada escombrera que a todas luces resulta ilegal. El responsable es de sobra conocido pero en vista de que en el barrio todos tienen rabo de paja se opta por callar, no vaya a ser que al destapar la olla podrida acaben todos salpicados.

En cualquier caso os dejo éstas fotografías que reflejan perfectamente la desidia a la que estamos acostumbrados. Y esta vez, como en no muy pocas ocasiones, lamentablemente es culpa de todos. Espero que el Ayuntamiento al ver estas imágenes actúe con prontitud sin miedo a perder un par de votos haciendo oídos sordos a las denuncias.


Fronte ao número 22 de Dornas atopámonos con este improvisado vertedoiro que de xeito evidente resulta ilegal. O responsable é dabondo coñecido pero en vista de que no barrio todos teñen rabo de palla óptase por calar, non vaia a ser que ao destapar a pota podrecida acaben todos salpicados.



En calquera caso déixovos estas fotografías que reflicten perfectamente a desidia á que estamos afeitos. E esta vez, como en non moi poucas ocasións, lamentablemente é culpa de todos. Espero que o Concello ao ver estas imaxes actúe con prontitude sen medo a perder un par de votos facendo oídos xordos ás denuncias.

Oposición deconstructiva

En España se da de manera natural el hecho de que el o los partidos que gobiernan se enfrentan, además de a las obligaciones inherentes  al cargo, a la oposición insensata de aquellos que vieron frustradas sus aspiraciones de poder. A fin de cuentas el fin último no es ni de lejos el bien de quienes dependemos y demandamos una buena administración sino su supervivencia como partido y el mantenimiento de sus privilegios caciquiles.

Bergondo, por supuesto, no es la excepción. No es de extrañar que se tenga que recurrir a componendas para lograr sacar adelante algún proyecto que aunque necesario es convertido en arma arrojadiza para intentar conseguir prebendas que a todas luces no benefician más que a quienes las exigen. De esto no se salva ningún partido político, todos son actualmente o fueron alguna vez oposición.

El Partido Popular en cabeza de Tita Sanjurjo tiene como objetivo principal votar siempre en contra de cualquier propuesta, sea ésta o no necesaria para la comunidad, en el mejor de los casos lo más positivo que haría sería abstenerse. Curioso que esta aparente unidad de criterio, y no del mejor criterio, ocurra en un partido en donde el liderazgo de la Sra. Tita Sanjurjo se cuestione a cada momento, aunque claro está siempre a espaldas de ella, nunca de frente. La hipocresía parecer ser un valor al alza hoy en día.

Que puedo decir del bloque... Con la facilidad con la que el Sr. Antón Sánchez García consigue o conseguía que le publicaran cualquier mamarrachada con el único objetivo de hacer ruido y crear polémica, porque está claro que por vías normales no saldría ni en el pasquín gratuito que circula por las cafeterías. Sólo puedo entender que tiene un concepto bastante  bajo del nivel cultural de los bergondeses, pues pretender que nos creamos cada despropósito que sale de su boca y que además lo hace de buena fe cuando la realidad es que lo que busca es conseguir prebendas de quienes tienen la sartén por el mango es subestimar nuestra inteligencia.

Estamos inmersos en un laberinto telenovelesco en el que los malos son quienes tienen que resolver nuestros problemas, dicho esto, sólo queda decir una cosa: “Que Dios nos pille confesados”.

En España dáse de maneira natural o feito de que o partido ou os partidos que gobernan enfróntanse, ademais da as obrigacións inherentes  ao cargo, á oposición insensata daqueles que viron frustradas as súas aspiracións de poder. A final de contas o fin último non é nin de lonxe o ben de quen dependemos e demandamos unha boa administración senón a súa supervivencia como partido e o mantemento dos seus privilexios caciquiis.

Bergondo, por suposto, non é a excepción. Non é de estrañar que se teña que recorrer a componendas para lograr sacar adiante algún proxecto que aínda que necesario é convertido en arma arreboladiza para tentar conseguir prebendas que de xeito evidente non benefician máis que a quen as esixen. Disto non se salva ningún partido político, todos son actualmente ou foron algunha vez oposición. 

O Partido Popular na cabeza de Tita Sanjurjo ten como obxectivo principal votar sempre en contra de calquera proposta, sexa esta ou non necesaria para a comunidade, no mellor dos casos o máis positivo que faría sería absterse. Curioso que esta aparente unidade de criterio, e non do mellor criterio, ocorra nun partido onde o liderado da Sra. Tita Sanjurjo cuéstionese a cada momento, aínda que está claro sempre ás costas dela, nunca de fronte. A hipocrisía parecer ser un valor á alza hoxe en día.

Que podo dicir do bloque... Coa facilidade coa que o Sr. Antón Sánchez García consegue ou conseguía que lle publicasen calquera mamarrachada co único obxectivo de facer ruído e crear polémica, porque está claro que por vías normais non sairía nin no pasquín gratuíto que circula polas cafetarías. Só podo entender que ten un concepto bastante  baixo do nivel cultural dos bergondeses, pois pretender que nos creamos cada despropósito que sae da súa boca e que ademais o fai de boa fe cando a realidade é que o que busca é conseguir prebendas de quen teñen a tixola polo mango é subestimar nosa intelixencia.

Estamos inmersos nun labirinto telenovelesco no que os malos son quen teñen que resolver os nosos problemas, devandito isto, só queda dicir unha cousa: "Que Deus píllenos confesados".

Un indignado del 22M

Cuatro meses después del 22M nada parece haber cambiado en Bergondo.  De la socialista Alejandra Pérez Máquez poco o nada distinto podíamos esperar, pero de la irrupción del líder de Veciños de Bergondo, Manuel  Fafian, en el gobierno municipal se esperaba, o quizá debería decir se deseaba, algún que otro cambio de dirección en vista de su experiencia en logística adquirida en el mundo empresarial y su nada desdeñable verborrea. Sin embargo, de momento sólo ha demostrado una aparente ineficacia en el manejo de los objetivos planteados y la dificultad en trazar prioridades que en un ayuntamiento como el de Bergondo parecen saltar a la vista.

Que dirá al respecto, seguramente lo mismo que dicen todos: Que no hay dinero para las obras, que desde dentro se ha dado cuenta de que las cosas no son tan fáciles como parecen, que no ha contado con el apoyo suficiente para poner a andar sus proyectos, que tiene las manos atadas, o que por el contrario todo va de película pero es necesario un poco más de tiempo y algo más de paciencia… La única e irrefutable verdad es que no se ha hecho nada, o casi nada.

En este maremágnum de necesidades y falsas promesas quizá la peor de todas sea la de que vivimos en un ayuntamiento que no existe para la opinión pública. Sólo hace falta echar una ojeada a los periódicos para darse cuenta de que en Bergondo no se hace nada, nada que valga la pena mostrar al menos. Ni una sola noticia que nos indique que en el edificio municipal exista algún movimiento además del de bichos varios, ni una sola reseña sobre algún acontecimiento (no festivo) de mediana importancia, ningún apunte sobre temas de interés general, ni siquiera un “aquí estamos pueblo llano, por voluntad vuestra y dispuestos a darlo todo…”,  ¡Nada!.

Que espero como respuesta?  al menos una respuesta…

A lo mejor sus objetivos son otros y no los que todos o la mayoría nos planteamos antes de depositar nuestro voto en las urnas, a lo mejor sus objetivos son algo más oscuros. Yo espero que no, pero al igual que la inmensa mayoría de los que vivimos y padecemos en este ayuntamiento, quiero conocer cuáles son para así saber con seguridad a qué atenerme.

Leonell Barco

Catro meses despois do 22M nada parece cambiar en Bergondo.  Da socialista Alejandra Pérez Máquez pouco ou nada distinto podiamos agardar, pero da irrupción do líder de Veciños de Bergondo, Manuel  Fafian, no goberno municipal esperábase, ou quizá debería dicir desexábase, algún que outro cambio de dirección en vista da súa experiencia en loxística adquirida no mundo empresarial e o seu nada desdeñable verborrea. Con todo, de momento só demostrou unha aparente ineficacia no manexo dos obxectivos expostos e a dificultade en trazar prioridades que nun concello como o de Bergondo parecen saltar á vista.


Que dirá respecto diso, seguramente o mesmo que din todos: Que non hai diñeiro para as obras, que desde dentro se deu conta de que as cousas non son tan fáciles como parecen, que non contou co apoio suficiente para pór a andar os seus proxectos, que ten as mans atadas, ou que pola contra todo vai de película pero é necesario un pouco máis de tempo e algo máis de paciencia? A única e irrefutable verdade é que non se fixo nada, ou case nada.

Neste maremágnum de necesidades e falsas promesas quizá a peor de todas sexa a de que vivimos nun concello que non existe para a opinión pública. Só fai falta botar unha ollada aos xornais para darse conta de que en Bergondo non se fai nada, nada que valla a pena mostrar polo menos. Nin unha soa noticia que nos indique que no edificio municipal exista algún movemento ademais do de bichos varios, nin unha soa reseña sobre algún acontecemento (non festivo) de mediana importancia, ningún apuntamento sobre temas de interese xeral, nin sequera un "aquí estamos pobo, por vontade vosa e dispostos a dalo todo",  ¡Nada!.

Que espero como resposta?  polo menos unha resposta...

Se cadra os seus obxectivos son outros e non os que todos ou a maioría expómonos antes de depositar o noso voto nas urnas, se cadra os seus obxectivos son algo máis escuros. Eu espero que non, pero do mesmo xeito que a inmensa maioría dos que vivimos e padecemos neste concello, quero coñecer cales son para así saber con seguridade a que aterme.

Leonell Barco