En España se da de manera natural el hecho de que el o los partidos que gobiernan se enfrentan, además de a las obligaciones inherentes al cargo, a la oposición insensata de aquellos que vieron frustradas sus aspiraciones de poder. A fin de cuentas el fin último no es ni de lejos el bien de quienes dependemos y demandamos una buena administración sino su supervivencia como partido y el mantenimiento de sus privilegios caciquiles.
Bergondo, por supuesto, no es la excepción. No es de extrañar que se tenga que recurrir a componendas para lograr sacar adelante algún proyecto que aunque necesario es convertido en arma arrojadiza para intentar conseguir prebendas que a todas luces no benefician más que a quienes las exigen. De esto no se salva ningún partido político, todos son actualmente o fueron alguna vez oposición.
El Partido Popular en cabeza de Tita Sanjurjo tiene como objetivo principal votar siempre en contra de cualquier propuesta, sea ésta o no necesaria para la comunidad, en el mejor de los casos lo más positivo que haría sería abstenerse. Curioso que esta aparente unidad de criterio, y no del mejor criterio, ocurra en un partido en donde el liderazgo de la Sra. Tita Sanjurjo se cuestione a cada momento, aunque claro está siempre a espaldas de ella, nunca de frente. La hipocresía parecer ser un valor al alza hoy en día.
Que puedo decir del bloque... Con la facilidad con la que el Sr. Antón Sánchez García consigue o conseguía que le publicaran cualquier mamarrachada con el único objetivo de hacer ruido y crear polémica, porque está claro que por vías normales no saldría ni en el pasquín gratuito que circula por las cafeterías. Sólo puedo entender que tiene un concepto bastante bajo del nivel cultural de los bergondeses, pues pretender que nos creamos cada despropósito que sale de su boca y que además lo hace de buena fe cuando la realidad es que lo que busca es conseguir prebendas de quienes tienen la sartén por el mango es subestimar nuestra inteligencia.
Estamos inmersos en un laberinto telenovelesco en el que los malos son quienes tienen que resolver nuestros problemas, dicho esto, sólo queda decir una cosa: “Que Dios nos pille confesados”.
En España dáse de maneira natural o feito de que o partido ou os partidos que gobernan enfróntanse, ademais da as obrigacións inherentes ao cargo, á oposición insensata daqueles que viron frustradas as súas aspiracións de poder. A final de contas o fin último non é nin de lonxe o ben de quen dependemos e demandamos unha boa administración senón a súa supervivencia como partido e o mantemento dos seus privilexios caciquiis.
Bergondo, por suposto, non é a excepción. Non é de estrañar que se teña que recorrer a componendas para lograr sacar adiante algún proxecto que aínda que necesario é convertido en arma arreboladiza para tentar conseguir prebendas que de xeito evidente non benefician máis que a quen as esixen. Disto non se salva ningún partido político, todos son actualmente ou foron algunha vez oposición.
O Partido Popular na cabeza de Tita Sanjurjo ten como obxectivo principal votar sempre en contra de calquera proposta, sexa esta ou non necesaria para a comunidade, no mellor dos casos o máis positivo que faría sería absterse. Curioso que esta aparente unidade de criterio, e non do mellor criterio, ocorra nun partido onde o liderado da Sra. Tita Sanjurjo cuéstionese a cada momento, aínda que está claro sempre ás costas dela, nunca de fronte. A hipocrisía parecer ser un valor á alza hoxe en día.
Que podo dicir do bloque... Coa facilidade coa que o Sr. Antón Sánchez García consegue ou conseguía que lle publicasen calquera mamarrachada co único obxectivo de facer ruído e crear polémica, porque está claro que por vías normais non sairía nin no pasquín gratuíto que circula polas cafetarías. Só podo entender que ten un concepto bastante baixo do nivel cultural dos bergondeses, pois pretender que nos creamos cada despropósito que sae da súa boca e que ademais o fai de boa fe cando a realidade é que o que busca é conseguir prebendas de quen teñen a tixola polo mango é subestimar nosa intelixencia.
Estamos inmersos nun labirinto telenovelesco no que os malos son quen teñen que resolver os nosos problemas, devandito isto, só queda dicir unha cousa: "Que Deus píllenos confesados".
No hay comentarios:
Publicar un comentario